Jesienne głosowanie? Więcej mnie obchodzi zeszłoroczny śnieg. Poza cyklem, „Dlaczego delegacja państwowa do Katynia musiała zginąć” — odcinek nienumerowany

Odcinki poprzednie

1. Dlaczego delegacja państwowa do Katynia musiała zginąć

2. Kłamca powinien mieć dobrą pamięć… i znać prawa fizyki

3. Smoleńsk. Jak zrozumieć. Ćwiczenia dla humanistów. Wektory

4. Smoleńsk. Wybuch paliwowo powietrzny w „Gapie”

5. byłem świadkiem jakiegokolwiek innego zdarzenia wskazującego

6. Kłamca musi mieć dobrą pamięć… i znać chemię

7. Smoleńsk. Zwęgleni, spopieleni

8. Czy zabicie Lecha Kaczyńskiego mogło Moskowii się opłacić?

9. James Blish, „Dzień statystyka” Statistician's Day

10. Jak wymordować najwyższych funkcjonariuszy państwa

11. Smoleńsk. Ekshumacja

Tegoroczne jesienne głosowanie — nadzieja naiwnych

Motto 1:
Я считаю, что совершенно неважно, кто и как будет в партии голосовать; но вот что чрезвычайно важно, это кто и как будет считать голоса. (ros.)
Uważam, że to nie ma znaczenia, kto i jak będzie głosować partii, ale najważniejsze jest to, kto i jak będzie liczyć głosy.
Józef Stalin
Źródło: Бажанов Б. ВоспоминаниябывшегосекретаряСталина, СПб.: Всемирное слово, 1992. (ros.); [Bażanow B., Wspomnienia byłego sekretarza Stalina, Wsiemirnoje słowo, 1992]

Motto 2:
Głosowali jak chcieli, a wybrali kogo trzeba
Jan Pietrzak

Rośnie temperatura gorączki wyborczej. Dyskusje o głosowaniu są coraz częstsze. Jednym z tematów przewijających się względnie często jest obawa o sfałszowanie wyników głosowania. Podawane są sposoby na zabezpieczenie się przed nim. Z wynikiem głosowania wiązane są wielkie nadzieje. Autorzy i dyskutanci zapewniają się wzajemnie, że gra toczy się o wielką stawkę. Gdybyśmy wygrali, to głosowanie stanie się przełomem, który nasze życie uczyni lepszym. Przeciwny rezultat da przegraną. Będziemy kontynuowali pogrążanie się w marazmie, a nasze szanse zostaną zmarnowane. Czy osoby, które to twierdzą, mają rację?

Janusz Korwin-Mikke powiedział — „Gdyby wybory miałyby coś zmienić, to dawno zostałyby zakazane” (Salon polityczny Trójki, Program III PR, 20 lipca 2007). Tą wypowiedzią Korwin-Mikke dowiódł swoją nieznajomość historii najnowszej. Przecież były wybory, które mogły coś zmienić i one zakazane zostały.

Wybory, które mogły coś zmienić odbyły się 4 czerwca AD 1989. Wcześniej, podczas spisku tzw. okrągłego stołu wydano zakaz wyłonienia 65% kandydatów z okręgów i wszystkich kandydatów z tzw. listy krajowej.

Obecnie takich zakazów nie ma. Jest to dowodem, że oni są przekonani, że wybory niczego zmienić nie mogą. Dlatego zakaz jest niepotrzebny. Czym został zastąpiony?

Pierwszym zastępstwem jest zmiana ordynacji wyborczej z większościową na fałszywie proporcjonalną. Proporcjonalność jest tylko w nazwie ordynacji. Faktycznie między liczbą oddanych głosów i liczbą mandatów proporcji nie ma. Mandaty przyznaje się według algorytmu nieproporcjonalnego.

Drugim zastępstwem jest tzw. próg wyborczy. Oba te zastępstwa sprawiają, że o tym, kto zostanie posłem decyduje nie wyborca, tylko gostkowie, których można policzyć na palcach jednej ręki. Szafując mandatami kierują się interesem nie Polski, tylko swoim. Kandydatów na posłów dobierają według kryterium posłuszeństwa i dyspozycyjności. Odebranie wyborcy możliwości przyznania mandatu i przekazanie jej partyjnemu bossowi jest batem na posła bardzo dużym, ale nie jedynym. „w świecie pełnym złości\\nie dość jest nigdy przezorności!\\Wszędzie mięsiste węszą nosy,\\w powietrzu kłębią się donosy”. Terroryzowanie posła pominięciem na liście kandydatów w głosowaniu następnym, owszem, swoją drogą, ale dodatkowo mieć na niego hak, też nie zaszkodzi. Weźmy, dajmy na to taki Lepper, całą swoją ufność pokładał w wekslach i jak skończył?

Osoby wiążące z głosowaniem duże nadzieje i dające temu wyraz okazywaniem swoich emocji wskazują na niebezpieczeństwo sfałszowania wyników głosowania. Wymieniają: unieważnienie głosu ważnego przez nadanie mu znamion głosu nieważnego, zwłaszcza przez postawienie znaku przy innym kandydacie; nieuwzględnienie głosu; dodanie wypełnionych kartek do głosowania imitujących głosy oddane, zmiana wyników obliczeń itp. itd.

Pozornie wydaje się, że wymienianych sposobów fałszowania jest wiele. Ale ta ich wielość jest tylko złudzeniem. Faktycznie wszystkie te sposoby są umiejscowione wyłącznie w komisji wyborczej. Poza komisję wyborczą wyobraźnia entuzjastów już nie sięga.

Autorzy nie poprzestają wyłącznie na straszeniu. Pokazują niebezpieczeństwa, aby im zapobiegać. Rozwiązaniem mają być mężowie zaufania. Będą członkom komisji wyborczej patrzeć na ręce i w ten sposób fałszerstwom zapobiegną. Stosowane są apele o zgłaszanie się na mężów zaufania.

Osoby te podobne są do Żyda, bohatera szmoncesu. Nocą idzie Icek ulicą. Spotyka Mośka, chodzącego wokół latarni. Pyta go, co robi. Zgubił monetę i ją szuka. Gdzie? Za rogiem. To dlaczego jej nie szuka tam, gdzie zgubił, za rogiem, tylko pod latarnią? Bo za rogiem jest ciemno i niczego nie widać.

Komisja wyborcza jest odpowiednikiem takiego oświetlonego miejsca pod latarnią. Ale o wiele większe możliwości fałszowania wyniku głosowania są gdzie indziej. Komisja wyborcza to, co obliczy, przekazuje dalej. I w tym miejscu możliwości obserwowania się kończą. Robi się ciemno jak za rogiem. Dalej liczbami zajmuje się program komputerowy. Nie ma żadnej możliwości sprawdzenia, czy podany wynik jest zgodny z liczbami głosów na listy i kandydatów oraz algorytmem ordynacji wyborczej. Nie ma technicznej możliwości wprowadzenia mężów zaufania do każdego bloku kodu źródłowego programu komputerowego. I chyba właśnie z powodu niemożliwości podjęcia jakichkolwiek działań skutecznie zapobiegających sfałszowaniu wyniku głosowania za pomocą programu komputerowego entuzjaści się tym nie interesują. Ignorują, jak Mosiek miejsce, w którym zgubił monetę. Głosy wskazujące na niebezpieczeństwo fałszerstwa ze strony programu komputerowego są nieliczne, rzadkie i nie wywołują widocznego zainteresowania.

Nie ma na to dowodów, ale nie zdziwiłbym się, gdyby przypadki znajdowania na śmietnikach kartek do głosowania z ważnie oddanymi głosami, zerowe wyniki niektórych kandydatów, rekordowe liczby głosów nieważnych itp. były podrzucone rozmyślnie w celu odwrócenia uwagi od roli programu komputerowego w ustaleniu wyniku głosowania.

Niewykluczone, że wrogość wobec JOW jest motywowana chęcią utrzymania możliwości fałszowania. W JOW, kto wygrał wybory, wiadomo w chwili spojrzenia na ostatnią kartkę do głosowania z urny. Całej reszty liczenia głosów i zmieniania na mandaty nie ma.

Wiązanie nadziei na poprawę sytuacji Polski z pracą w kampanii wyborczej można porównać do nadziei myszy na oszukanie pułapki. Mysz, która wierzy, że potrafi z pułapki wyjąć ser nie uruchamiając jej, chyba nie jest zbyt mądra.

Nie tędy droga. Praca na rzecz kampanii wyborczej jest tylko marnowaniem energii, która może być spożytkowana na działania skuteczniejsze.

Tytuły odcinków następnych:

• Zniszczenie Tu-154M 101 wybuchem 15m nad ziemią raz jeszcze

• Bardzo zła jakość sfingowania upadku Tu-154 i jej następstwa

• Czy można było uratować życie pasażerów Tu-154M PLF 101

• Cel sfingowania katastrofy lotniczej

• Smoleńsk. Jak to mogło przebiec

• Smoleńsk. Zachód już wie

• Nowe kłamstwa w miejsce starych. Moskowia przyznaje się

• Więcej niż wariant węgierski

Tytuły odcinków następnych są podane orientacyjnie, niezobowiązująco. Mogą ulec zmianie.